De eeuwenoude naam Steenberg duidt op de witte natuursteen in de kern van Erpe-Mere’s hoogstgelegen punt. Pas in het begin van de 20ste eeuw wordt hier op grote schaal zandsteen ontgonnen. De stenen worden ingezet bij de restauratie van verschillende kerken en bij de bouw van prestigieuze projecten zoals het Gentse Sint-Pietersstation. Na 15 jaar stopt de exploitatie van steen. Op de werf van het nieuwe Cultuurhuis, uiterst links in de hoek, liggen nog enkele megastenen vruchteloos te wachten op een Waalse steenkapper.
In 1952 herstart de bedrijvigheid en wordt op volle toeren zand gewonnen. Dat is nodig voor de aanleg van de E40. Door deze werken ontstaat de grote vijver die het hart vormt van het domein Steenberg.
